Sürpriz yumurtamız

Bir ayı devirmeden yazmak lazım. Uzun zamandır ne blog yazabildim ne de blog okuyabildim. Çok büyük eksiklik benim için. Ama önce bıcırığın bir yaş kutlamaları, ardından ramazan telaşı derken epey yoğun günler geçirdim. Ramazanla birlikte ise bi halsizlik, bi isteksizlik kapladı beni. Günlerce ne doğru düzgün yemek yiyebildim ne de ev işi yapabildim. Ben bütün bu halimi sıcaklara ve mübarek ramazana vermişken, sebebi bambaşka bir şeymiş meğer.  Sürpriz yumurtamız bu gelgit arasında büyümeye başlamış ve bizi uyarıyormuş. Tabi zerre kadar ihtimal vermeyen ben durumu öğrenince önce yaşadığım büyük bir şokun ardından elbette çok mutlu oldum.  Eşime ise haber vermek yine telefonda nasip oldu. Malesef ramazan başında büyük abisinin hasta olduğunu öğrendik ve ameliyat olması gerekiyordu acil. Eşim yanında olmak istediği için memlekete gitti ani bir kararla. Bende sürpriz yumurtamızdan onun yokluğunda haberdar oldum.  Rabbimin bizi her an sınadığına, kimi zaman imtihan ederken kimi zamanda ödüllendirdiğine hep şahit oldum. Bu da tıpkı öyle oldu. Abimizin hastalığını öğrenmemizle büyük bir sarsıntı geçirmiş,  çok üzülmüştük, hala da öyle ama isyan etmek  Allah korusun. Tam bu karamsarlığın ortasında ramazanı teneffüs ederken birden yeni bir bebek haberiyle tazelendik, hayata bağlandık sanki tekrar. İnsana hayat işte dedirten enstantaneler hepsi, bir yanda acılar, üzüntüler, beraberinde umutlar...

Şu an köydeyim. Eşim bir süre daha memleketinde kalmaya karar verince evde Kayra ile günleri geçirmek çok zor oldu benim için, ben de ani bir kararla soluğu annemlerde aldım. İyiki de öyle yapmışım, köy oğluma çok iyi geliyor, her yiyeceğin en doğalı en tazesiyle besleniyor, büyük bir sevgi çemberinde büyüyor. Şimdilik bayrama kadar daha buradayız görünüyor, sonrası tamamen abimizin sağlık durumu ile şekillenecek büyük ihtimalle, Rabbim acil şifalar versin abimize ve bütün hastalara...